Το κεραμικό γυαλί είναι χρήσιμο και ταυτόχρονα διακοσμητικό. Τα κεραμικά χωρίς γυάλωμα είναι πορώδη. Τι σημαίνει αυτό; Εάν μείνει υγρό σε ένα δοχείο χωρίς υάλωμα, θα διαρρεύσει μέσω των ανοιχτών πόρων αργίλου και το κεραμικό αντικείμενο θα χαλάσει. Το γυαλί επικαλύπτει τις κεραμικές επιφάνειες, καθιστώντας τις αδιαπέραστες και αδιάβροχες. Τέλος, τα γυαλιά εξυπηρετούν και ένα εκφραστικό μέσο για τους καλλιτέχνες καθώς του δίνει αδιανόητη ελευθερία έκφρασης στον πειραματισμό.
Αν δεν έχετε ξεκινήσει ακόμα μαθήματα ή θα σας άρεσε να βλέπετε εικόνες και πληροφορίες για να εμπνευστείτε, μπορείτε να πατήσετε το κουμπί παρακάτω και να δείτε την καθημερινότητα μου στο εργαστήριο κεραμικής! Βίντεο τροχού, τεχνικών και τις υπέροχες δημιουργίες των μαθητών!
H Ιστορία
Η ανίχνευση της προέλευσης του γυαλιού ρίχνει φως σε διάφορα έθιμα και πολιτισμούς.
Η κεραμική είναι απολύτως απαραίτητη στους τομείς της αρχαιολογίας και της ανθρωπολογίας. Οι αρχαιολόγοι συχνά χρονολογούν και προσδιορίζουν τους ανθρώπινους πολιτισμούς με βάση την τεχνική και την ποιότητα του κεραμικού αγγείου που παρήγαγαν. Οι τεχνικές που έχουν χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή αυτών των αγγείων, μας δίνουν συχνά στοιχεία για τον πολιτισμό από τον οποίο παρήχθησαν. Για παράδειγμα, οι αρχαιολόγοι έχουν ταξινομήσει τα μινωικά κεραμικά από το νησί της Κρήτης σε τέσσερις διακριτές περιόδους με αρκετές υποομάδες σε κάθε περίοδο - η ύστερη μινωική κεραμική "θαλάσσιου στυλ" συχνά παρουσιάζει μοτίβα θαλάσσιων πλασμάτων και δελφινιών, γεγονός που υποδηλώνει ότι οι Μινωίτες είχαν αναπτύξει μια ισχυρή ναυτική κουλτούρα αυτή την εποχή.
Οι Έλληνες ανέπτυξαν ψημένα, χωρίς γυάλωμα πήλινα σκεύη για αποθήκευση και μαγείρεμα τον 5ο αιώνα π.Χ. Τα αγγεία ήταν πορώδη και δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν το νερό μέχρι την ανάπτυξη των υαλοπινάκων τον 1ο αιώνα π.Χ. στην Αίγυπτο. Το πρώτο μπλε-πράσινο γυαλί είναι κοινώς γνωστό ως αιγυπτιακή πάστα και εξακολουθεί να είναι δημοφιλές σήμερα. Τα γυαλωμένα κεραμικά αναπτύχθηκαν ταυτόχρονα στην πρώιμη Κίνα και τη Μέση Ανατολή και διακινήθηκαν κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Αυτά τα αντικείμενα λοιπόν, ήταν πολυπόθητα προϊόντα και η ενεργή ανταλλαγή κεραμικών στυλ και τεχνικών επηρέασε τη μελλοντική ανάπτυξη της τέχνης. Οι πρώιμες ευρωπαϊκές τεχνικές κεραμικής και γυαλιού επηρεάστηκαν από την ανατολική κεραμική που ταξίδεψε στη Ρώμη.
H Διακόσμηση
Όπως αναφέρθηκε στο HistoryWorld.net, οι Έλληνες αγγειοπλάστες τελειοποίησαν ένα διακοσμητικό στυλ γυαλιού που είναι ακόμα δημοφιλές μέχρι και σήμερα, το οποίο περιλαμβάνει την άμεση εφαρμογή μαύρων και κόκκινων οξειδίων σιδήρου σε επιφάνειες αργίλου. Τα οξείδια αναμειγνύονται με νερό και βάφονται με πινέλα για να επιτευχθεί ένα αποτέλεσμα στυλό και μελάνης που αντέχει στο ψήσιμο σε υψηλές θερμοκρασίες.
Οι Έλληνες αγγειοπλάστες δημιούργησαν περίτεχνες διακοσμήσεις από οξείδιο σε αγγεία και πλακάκια, που συχνά απεικονίζουν μορφές ανθρώπων και ζώων. Τα οξείδια χρησιμοποιούνται τόσο κάτω όσο και πάνω από τις εφαρμογές διαφανούς γυαλιού για χρωματισμό και διακόσμηση. Σήμερα, τα οξείδια αναμειγνύονται με άλλες χημικές ουσίες και είναι διαθέσιμα για κεραμίστες σε καταστήματα κεραμικών ειδών και στο διαδίκτυο. Αυτά τα προϊόντα ονομάζονται underglazes (για εφαρμογή κάτω από ένα υαλώδες λούστρο) ή overglaze (εφαρμόζεται πάνω από ένα λούστρο και ξαναφαίνεται.) Κάθε ένα έχει διαφορετικό διακοσμητικό αποτέλεσμα. Τα κεραμικά γυαλιά, αποτελούνται από γυαλί με βάση το πυρίτιο που δημιουργεί μια λεία, γυάλινη επιφάνεια πάνω από τον πηλό όταν τήκεται σε υψηλές θερμοκρασίες.
Στεγανοποίηση
Σε εξαιρετικά υψηλές θερμοκρασίες -- γενικά μεταξύ 900 και 1300 βαθμών Κελσίους -- σε έναν κεραμικό καμίνι, το γυαλί λιώνει και ρέει ομοιόμορφα πάνω από ένα αντικείμενο, επικαλύπτοντας ομοιόμορφα τις επιφάνειες με μια λεπτή επίστρωση γυαλιού. Καθώς το γυαλί κρυώνει, η επιφάνεια γίνεται λεία και συμπαγής. Το αποτέλεσμα είναι μια σφιχτή επιφάνεια που είναι αδιαπέραστη από το νερό και συγκρατεί αποτελεσματικά τα υγρά με την πάροδο του χρόνου. Ιδιαίτερη προσοχή και φροντίδα θα πρέπει να ληφθεί για τον συντονισμό των ρυθμών διαστολής και συρρίκνωσης του γυαλιού, καθώς στον πηλό από κάτω, αν υπάρχει κάποιο ράγισμα ή σκάσιμο θα εμφανιστούν κατά τη διαδικασία θέρμανσης και ψύξης του αντικειμένου (όσο κρυώνει το αντικείμενο μέχρι να έρθει σταδιακά σε θερμοκρασία δωματίου).
Η Αντοχή του πηλού
Το γυαλί δυναμώνει ολόκληρο το σώμα ενός κεραμικού αγγείου. Οι αγγειοπλάστες υπολογίζουν την εφαρμογή του γυαλιού (τη σχέση μεταξύ του γυαλιού και του πηλού) έτσι ώστε το ψημένο γυαλί να εφαρμόζει σφιχτά στην κεραμική επιφάνεια, συμπιέζοντας έτσι τα μόρια του πηλού. Η συμπίεση έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη αντοχή στα υγρά και αυξημένη αντοχή του αντικειμένου.
Η εφαρμογή του γυαλιού
Τα γυαλιά εφαρμόζονται γενικά ως υγρά σε μια κεραμική επιφάνεια βάφοντας ή βυθίζοντας ένα αντικείμενο σε έναν κουβά που περιέχει αυτό το υγρό. Τόσο το γυαλί όσο και τα οξείδια μπορούν να τρίβονται πάνω σε κεραμικά ως ξηρές σκόνες. Μια δημοφιλής διαδικασία στην Ευρώπη τον 17ο και 18ο αιώνα περιλαμβάνει την ρίψη αλατιού ή διττανθρακικού νατρίου σε έναν καμίνι κοντά στο τέλος της διαδικασίας ψησίματος. Το αλάτι εξατμίζεται και συγχωνεύεται με την επιφάνεια του πηλού, σχηματίζοντας ένα ενδιαφέρον στιλπνό γυαλί. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως γυάλωμα με αλάτι ή σόδα.
Με αφορμή λοιπόν κάποιες νέες δοκιμές σε καινούργια γυαλιά όπως μπορείτε να δείτε στην παρακάτω εικόνα απο το Instagram που ετοίμασε το Kerami.ko, κάναμε μια εκτενέστερη αναφορά στην ιστορία του γυαλιού, αυτού του υπερπολύτιμου αλλά κάπως παραγκωνισμένου υλικού στην κεραμική.
Kerami.ko handmade ceramics
Vouliagmeni, Attica 16671
6950898050
My social media
Comments